Digitale nieuwsbrief
Wil je regelmatig onze digitale nieuwsbrief in je mailbox ontvangen? Meld je hieronder gratis aan en blijf op de hoogte!
Vertel/kleurplaat |
Doordenkertje | Werkje |
Kijk samen met de kinderen naar de vertelplaat. Wat zie je? Denk je dat de slapende persoon bang is? Wat geeft hoop in de tekening? ( de zon). In ons leven en de wereld zijn ook wel eens donkere luchten. Wie kan daar een voorbeeld van geven? Ben je wel eens bang wanneer je iets over oorlog of een terroristische aanslag hoort? Vandaag horen we in het evangelie moeilijke woorden over angstige gebeurtenissen. Maar luister vooral goed naar het laatste stukje: Jezus komt om ons te helpen, te verlossen. We mogen daarop vertrouwen dat Hij altijd het laatste woord heeft en niet het kwaad.
Dat is de boodschap van deze eerste zondag van de advent: Sta op, Jezus is nabij. Hij is er om jou en mij en ons allemaal te helpen. En daarom vieren we over een aantal weken het feest van zijn geboorte, God die mens wordt om in ons midden te wonen en nog dichter bij ons te kunnen zijn. Wij worden uitgenodigd om niet in slaap te vallen of ons door de zorgen van het leven helemaal in beslag te laten nemen. Door waakzaam te zijn en te bidden, staan we op om Jezus in ons hart, in ons leven welkom te heten.
“…richt je op en heft jullie hoofden omhoog
want jullie verlossing komt nabij.”
(Lucas 21, 28)
Voor meer achtergrondinformatie over de advent en tips voor de kinderwoorddienst in deze liturgische tijd zie hier.
Voor andere adventskalenders en – knutselwerkjes zie hier.
Gedichtje ‘Het aansteekkaarsje op de adventskrans’
Oo wat is het donker en somber om ons heen zeiden de vier kaarsjes hè jongens wat gemeen.Wij willen zo graag branden want licht maakt mensen blij maar waar zijn nu die handen met dat vlammetje voor mij? Voor mij?Ik wil het eerste branden riep toen ineens een kaars. nee riep meteen de ander, lap dat maar aan je laars! |
En ook het derde kaarsje ging als een beest te keer Ik Ik klonk het toen hevig Maar de vierde riep “O Heer!”“Ik kom!” zei een stem van boven en langzaam werd het licht, “Je mag het echt geloven, zijn de lontjes opgericht?”Oo jee, dat waren ze vergeten door al die dommigheid. Het kwam ook door het duister. |
Wat hadden ze een spijt. Vlug strekten zij hun lontjes en hielpen toen elkaar om klaar te zijn voor het wonder.“Jij mag wel eerst hoor, hier kom maar!”Daar kwam het aanmaakkaarsje in vuur en vlam ging het voor; “Nu ben jij het eerste kaarsje Geef het licht van Mij maar door.” Nu was het niet meer donker aan hun voet een groene krans De wereld is weer vol met hoop maakt blij een rondedans! |